پیشترها، هنگامی که صحبت از خانواده به میان می امد، همگان اولین چیزی که به یاد می اوردند بانویی بود که نگران تک تک اعضای خانواده، از همسر تا فرزندان و حتی اقوام بود. اینک با حرکت جامعه ی ایرانی به سوی صنعتی شدن، متاسفانه با وجود اینکه هنوز فاصله ی زیادی تا الفبای مدرنیسم داریم، آثار و تبعات بدی را در بین جوانان ایرانی و خصوصا دختران شاهد هستیم.
آمارها نشان از اعتیاد بی رویه ی دختران ایرانی به سیگار و حتی مواد مخدر گوناگون می دهد که این روزها علی رغم کنترل های فروان نیروی انتظامی به وفور در دسترس است.
دختران امروز که مادران آینده ی این مرزو بوم هستند، متاسفانه چند سالی است "در توهم برابری" با جنس مخالف، لجوجانه دست به حرکاتی می زنند که نه تنها برابری انان را به اثبات نخواهد رساند، که در آینده ی نزدیکی انها را از خواسته های اولیه ی شان که همانا زندگی خانوادگی است، محروم خواهد کرد. بسیار دیده شده است مردانی که خود اعتیاد داشته اند وحاضر به ازدواج با همسری از جنس خود نشده و به دنبال دخترانی رفته اند که بدور از هر گونه الودگی باشند تا خلا اعتیاد مرد را با سلامت جسم و روح خود پرکرده و فرزندان شان را از آلودگی بری کنند.
در یک جامعه ی ایده آل، زن و مرد با هم برابرند. این برابری بدان معنا نیست که هر عمل مذمومی را که مردان بی مسئولیت مرتکب می شوند لزوما دختران و بانوان ان جامعه نیز مرتکب شوند. برابری را می توان در فعالیت های اجتماعی از جمله مشارکت در مدیریت و مسئولیت های گاه استراتژیک نیز جستجو و به منصه ی ظهور رساند.
آنچه قابل تامل و بررسی است، اینکه آلوده شدن دختران امروز و مادران فردا نسلی بیمار را تحویل جامعه خواهد داد که بیشترین لطمه را فرزندان فردای این آب و خاک از ناحیه ی اعتیاد همین والدین خواهند خورد و اجتماع نیز از وجود همین نسل بیمار صدمات بسیاری خواهد دید.
بر مسئولین امر است با اندیشیدن راهکارهای مناسب و برنامه ریزی کلان در ایجاد فضاهای ورزشی و تفریحات سالم راه را بر وارد شدن صدمات جبران ناپذیر آینده بسته و نسل جوان امروز را از آلوده شدن بیش از این به مواد افیونی برحذر دارند.
لینک این نوشته در سایت حقوقی مهروداد/بخوانید
لینک این نوشته در سایت حقوقی مهروداد/بخوانید