عِطر بهارنارنج

موسیقی، چای و ...

عِطر بهارنارنج

افشین معشوری

عِطر بهار نارنج، آغشته به بوی برگ های سبز چای و نوای موسیقی محلی گیلانی! هر ساله با آغاز بهار، درختان نارنج شکوفه می دهند. بهار نارنج؛ شکوفه درخت نارنج است که در بهار درخت را زینت داده و در پاییز و زمستان جای خود را به میوه نارنج می ‌دهد. 19 اردیبهشت امسال ؛ جشنواره «بهار نارنج» برای دومین سال پیاپی با هدف معرفی این محصول و مشتقات اش در «بخش کومله شهرستان لنگرود» برگزار شد. این برنامه که  دو سالی است به همت مسئولان میراث فرهنگی برگزار می شود، سال جاری در محوطۀ باز کارخانه چای شهدای کومله برگزار شد که استقبال بی نظیر شهروندان گیلانی و مازندرانی را در پی داشت.

 جدای از برنامه ویژه؛ این جشنواره شامل مراسم جنبی دیگری نیز بود. تهیه مربای بهار نارنج، پخت آش محلی، عرق‌گیری بهار نارنج، تهیه و پخت شیرینی مخصوص لنگرود و همزمان آوای موسیقی زندۀ  محلی با خوانندگی صفرعلی رمضانی(خوانندۀ فولکلور گیلان) و گروهش از جذابیت های این مراسم بود.

بهارنارنج

بهار نارنج دارای خواص دارویی بوده و در تقویت معده بسیار مؤثر است. تپش نامنظم قلب، تشویش و اضطراب را از بین می‌برد. برای کنترل تشنج‌ها و حمله قلبی مؤثر  و اشتها آور و ضدسرفه است. تسکین دهندۀ ناراحتی‌‌های سینه و تپش قلب است و روی سیستم عصبی بدن اثر دارویی دارد. همچنین آرامش‌بخش و ضد هیجانات دستگاه عصبی است و سردردهای عصبی و میگرنی را کاهش می ‌دهد.

هدف جشنواره

مدیر کل گردشگری و میراث فرهنگی گیلان هدف از برپایی چنین جشنواره ای را معرفی بهارنارنج و خاصیت های فراوان آن دانست و گفت: متاسفانه مردم با این نعمت طبیعی که خداوند به صورت رایگان در اختیار ما قرار داده است، آشنایی لازم و کافی را ندارند. رضا علیزاده افزود: عرق بهار نارنج به سبب داشتن طبع گرم، برای اعصاب بسیار مفید است و معمولا این عرق به صورت شربت مصرف می شود؛ اما مهم ترین خاصیت دارویی آن تأثیر روی سیستم عصبی بدن است.

در حاشیۀ مراسم

در حاشیه مراسم جشنواره، بانوان گیلانی به صورت نمادین اقدام به پخت نان های محلی، تهیه  مربای بهار نارنج در حضور شرکت کنندگان، پخت آش محلی و پذیرایی از میهمانان، استحصال عرق بهارنارنج  پرداختند که مورد استقبال علاقه مندان قرار گرفتند. محوطه کارخانه چای شهدای کومله که پر از درختان نارنج و بوته های سبز چای بود برای برگزاری درنظر گرفته شده بود. مکانی زیبا و فضایی دلپذیر اما کوچک،  طوری که  مراسم با استقبال فراوان- مردم غرب مازندران تا غرب گیلان -همراه بود و ظاهرا مسئولان پیش بینی چنین جمعیتی را  نکرده بودند  و با کمبود فضا مواجه شدند که در نهایت به بی نظمی مختصری انجامید و این در حالی است که تبلیغات اندکی صورت گرفته بود.

غرفۀ فروش چای

سالهاست کشاورزی کشور و گیلان (خاصه چای خوش طعم ایرانی) حال و روز خوبی ندارد. در اقدامی پسندیده مسئولان جشنواره با ایجاد غرفه هایی اقدام به معرفی و فروش انواع چای با کیفیت ایرانی به علاقه مندان کردند. گفتنی است هر ساله چای تولید داخل با بی مهری های فراوانی همراه می شود و اگر چه در سالهای اخیر قدم هایی در خصوص افزودن کیفیت و حمایت از کشاورزان چای کار برداشته شده؛ اما سیل واردات چای و حتی بسته بندی هایی- که گاهی شایع است-  با افزودن اسانس به همین تولیدات داخلی روانه بازار می شود؛ باغداران را دچار مشکلات عدیده یی می کند. برگزاری این مراسم در یک «کارخانۀ تولید چای» از ابتکارات  جالب این جشنواره بود و میهمانانی که گاهی از شهرهایی غیر از دو استان همجوار شمالی امده بودند از نزدیک با این محصول آشنا شدند.

موسیقی زنده

صفر علی رمضانی(نوازندۀ و خواننده) از کوشندگان این سالهای موسیقی مقامی گیلان نیز به شمار می رود. اگر چه موسیقی گیلان را با نام هایی نظیر زنده یادان احمد عاشور پور،  فریدون پور رضا  و ناصر مسعودی می شناسیم؛ اما در سالهای اخیر حضور و ظهور موسیقی دانان دیگری از جمله صفر علی رمضانی و ناصر وحدتی  باعث پویایی و ادامه راه بزرگان موسیقی گیلان است. رمضانی با اجرای قطعاتی محلی شور و نشاط خاصی به مراسم بخشید و در پایان با اجرای قطعۀ«گیله مرده دست و پا..» اثر «زنده یاد فریدون پور رضا» یاد و خاطره او را نیز گرامی داشت.

 پایان سخن

جشنواره بهارنارنج در دومین سال برگزاری اش البته بدون نقص و ایراد نبود؛ اما با این همه می توان همت برگزارکنندگان را ستود و به ارادۀ شان درود فرستاد. می توان با بهره گیری از تجربیات دو دوره گذشته مراسم بهتری را برای سالهای آینده تدارک دید. استفاده از گیاهانی نظیر شکوفه بهارنارنج -که متخصصان فواید بسیاری برای آن را بر شمرده اند- به شادی و نشاط روزانه شهروندان خواهد افزود. گفتنی است برداشت شکوفه های بهار نارنج از اواسط فروردین تا اواسط اردیبهشت انجام می شود و از این شکوفه ها برای تهیه مربا، عرق، دمنوش و شربت استفاده می شود.